Το στεάτιο είναι μια αβλαβής, καλοήθης λευκοκίτρινη μάζα η οποία εντοπίζεται, συνήθως ρινικά ή/και κροταφικά (προς το αυτί), στον βολβικό επιπεφυκότα (το λευκό μέρος του οφθαλμού). Ο σχηματισμός της μάζας αυτής οφείλεται σε τοπικές εναποθέσεις και συσσώρευση λίπους, πρωτεϊνών ή/και ασβεστίου στον επιπεφυκότα.
Όπως και στο πτερύγιο, τα αίτια εμφάνισης του στεατίου δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως. Κοινοί ύποπτοι παράγοντες είναι η μακροχρόνια έκθεση στον ήλιο (υπεριώδης ακτινοβολία), η σκόνη και συνθήκες ξηρασίας και αέρα.
Γενικά, το στεάτιο δεν προκαλεί ιδιαίτερα συμπτώματα, όταν συμβαίνει όμως τα συμπτώματα αυτά προέρχονται κυρίως από την διαταραχή του δακρυϊκού φιλμ. Το στεάτιο σαν μια εξογκωμένη μάζα στον βολβό του ματιού, εμποδίζει το φυσικό δάκρυ να εξαπλωθεί ομοιόμορφα στην επιφάνειά του, ως επακόλουθο να υπάρχει ξηρότητα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα ξηροφθαλμίας, όπως αίσθημα καύσου, τσούξιμο, φαγούρα, ερυθρότητα, θολή όραση και αίσθηση ξένου σώματος.
Το στεάτιο θεραπεύεται ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων του.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα άτομα με στεάτιο να προστατεύουν ανελλιπώς τα μάτια τους από τον ήλιο, δεδομένου ότι η υπεριώδης ακτινοβολία διεγείρει σε πρώτο βαθμό την ανάπτυξή του.
Σε περίπτωση όπου το στεάτιο είναι σε μια ήπια κατάσταση, αλλά συνοδεύεται από ερεθισμό, ξηροφθαλμία και αίσθηση ξένου σώματος, συνταγογραφούνται λιπαντικές σταγόνες για ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Το προχωρημένο στεάτιο μπορεί να οδηγήσει σε εντοπισμένη φλεγμονή και οίδημα, το οποίο αντιμετωπίζεται με στεροειδείς οφθαλμικές σταγόνες ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Η χειρουργική αφαίρεση ενός στεατίου ενδείκνυται είτε για κοσμητικούς λόγους, είτε σε κατάσταση όπου η αίσθηση γίνεται αρκετά δυσάρεστη και ενοχλητική (σπάνιες περιπτώσεις) κατά την εφαρμογή των φακών επαφής ή κατά τους βλεφαρισμούς. Κατά τ’ άλλα δεν πρόκειται για όγκο, αλλά για μια ανώμαλη μεταβολή του φυσιολογικού ιστού, η οποία δεν απειλεί την όραση.
