Η οπή ωχράς κηλίδας είναι μια ρωγμή ή τρύπα στην ωχρά κηλίδα. Καθώς η οπή σχηματίζεται, κεντρικά η όραση γίνεται θολή και η εικόνα κυματιστή ή παραμορφωμένη. Μεγαλώνοντας σε μέγεθος, εμφανίζεται ένα σκοτεινό ή τυφλό σημείο στην κεντρική όραση.
Η πιο συνηθισμένη αιτία πρόκλησης της οπής είναι η ηλικία (ηλικίες άνω των 55 χρονών). Καθώς μεγαλώνουμε, το υαλοειδές αρχίζει να συρρικνώνεται και να απομακρύνεται από τον αμφιβληστροειδή. Συνήθως το υαλοειδές αποκολλάται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Αλλά μερικές φορές το υαλοειδές μπορεί να παραμείνει κολλημένο στον αμφιβληστροειδή και να τραβήξει την ωχρά κηλίδα με αποτέλεσμα τον σχηματισμό μιας τρύπας.
Μερικές φορές μια οπή ωχράς κηλίδας μπορεί να σχηματιστεί όταν η ωχρά κηλίδα διογκώνεται από κάποια άλλη οφθαλμική νόσο ή από τραυματισμό στο μάτι.
Info:
Η ωχρά κηλίδα είναι η μικρή κεντρική περιοχή του αμφιβληστροειδούς που ελέγχει την οπτική οξύτητα και την αντίληψη των χρωμάτων.
Η υγεία της ωχράς κηλίδας καθορίζει την ικανότητά μας να εκτελούμε οποιαδήποτε οπτική εργασία που απαιτεί να δούμε λεπτομέρειες.
Συμπτώματα:
Αρκετές παθήσεις αυξάνουν τον κίνδυνο σχηματισμού οπής, κάποιες από τις οποίες είναι:
Εάν υπάρχει οπή της ωχράς κηλίδας στο ένα μάτι, υπάρχει πιθανότητα 10 – 15% να αναπτυχθεί και στο άλλο μάτι, κατά τη διάρκεια της ζωής σας.
Η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) είναι το σημερινό χρυσό πρότυπο στη διάγνωση, τη σταδιοποίηση και τη διαχείριση των οπών της ωχράς κηλίδας. Αποτελεί την πιο γρήγορη, μη επεμβατική τεχνική απεικόνισης επιτρέποντας την αξιολόγηση της κηλίδας σε υψηλή ανάλυση με την χρήση φωτεινής δέσμης.
Η υαλοειδεκτομή είναι η πιο κοινή θεραπεία για την οπή της ωχράς κηλίδας. Σε αυτή τη χειρουργική επέμβαση αφαιρείται το υαλώδες σώμα για να σταματήσει να τραβάει τον αμφιβληστροειδή και στην θέση του τοποθετείται μια φυσαλίδα αερίου, το οποίο κρατάει σπρώχνει τις άκρες της οπής και τις κρατάει κολλημένες μέχρι να επουλωθεί.
Ο οφθαλμίατρος μετά την επέμβαση, συνήθως ζητά από τον ασθενή να διατηρήσει μια θέση προς τα κάτω για αρκετές ημέρες και σε ορισμένες περιπτώσεις έως και 2 εβδομάδες, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της οπής της ωχράς κηλίδας. Ο στόχος αυτής της στάσης είναι να κρατηθεί η φυσαλίδα αερίου σε επαφή με την τρύπα όσο το δυνατόν περισσότερο, για να κολλήσει. Η φυσαλίδα έπειτα θα διαλυθεί σταδιακά και θα αντικατασταθεί από τα φυσικά υγρά του ματιού.
Η υαλοειδεκτομή έχει ποσοστό επιτυχίας πάνω από 90%, με τους ασθενείς να ξαναβρίσκουν μέρος ή και μεγαλύτερο μέρος της χαμένης τους όρασης. Οι πιθανές επιπλοκές της διαδικασίας περιλαμβάνουν τον σχηματισμό καταρράκτη, αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, μόλυνση, γλαύκωμα, αιμορραγία και εκ νέου άνοιγμα ή επιμονή της οπής της ωχράς κηλίδας (λιγότερο από το 10% των περιπτώσεων).
Σε ορισμένους ασθενείς όπου η οπή της ωχράς κηλίδας οφείλεται σε φλεγμονή δοκιμάζεται συντηρητική θεραπεία με σταγόνες πριν το χειρουργείο. Τα φάρμακα αυτά αντιμετωπίζουν το οίδημα της φλεγμονής και μπορεί να οδηγήσουν σε υποχώρηση της οπής.
Σε περιπτώσεις όπου η οπή της ωχράς κηλίδας είναι πολύ μικρή και δεν έχει μεγάλη επίδραση στην όραση, ο οφθαλμίατρος μπορεί να μην συστήσει κάποια θεραπεία. Αντιθέτως, θα προτείνει την συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης της οπής, όπου υπάρχουν και πιθανότητες φυσικής επούλωσης της.
