Κεντρική ορώδης χοριοαμφιβληστροειδιτιδα

Η Κεντρική Ορώδης Χοριοαμφιβληστροειδίτιδα είναι μια πάθηση που προσβάλλει το οπίσθιο τμήμα του οφθαλμού, κατά την οποία παρουσιάζεται συσσώρευση υγρού στα στρώματα του αμφιβληστροειδούς. Η διαρροή του υγρού προέρχεται από ένα στρώμα κάτω από τον αμφιβληστροειδή, που ονομάζεται χοριοειδής.

Πώς προκαλείται η Κεντρική Ορώδης Χοριοαμφιβληστροειδίτιδα;

Εμφανίζεται πιο συχνά σε άνδρες ηλικίας 30 έως 50 χρονών. Το άγχος είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Άτομα που πάσχουν από χρόνιο στρες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν κεντρική ορώδη χοριοαμφιβληστροειδίτιδα.

Επίσης, η πάθηση εντείνεται με την χρήση κορτιζόνης, είτε σε μορφή χαπιών, είτε σε μορφή ενέσιμων ή εισπνεόμενων σκευασμάτων. Άλλα αίτια θεωρούνται η αϋπνία, η υπνική άπνοια και η υπέρταση.

Συμπτώματα

Όταν το υγρό εντοπίζεται στο κεντρικό σημείο της όρασης, δηλαδή στην ωχρά κηλίδα οι ασθενείς παρατηρούν:

  • παραμορφωμένη, εξασθενημένη ή θολή κεντρική όραση
  • σκότωμα στην κεντρική όραση (σκοτεινό σημείο κεντρικά)
  • οι ευθείες γραμμές μπορεί να φαίνονται διαστρεβλωμένες ή ακανόνιστες
  • τα αντικείμενα ενδέχεται να φαίνονται μικρότερα ή πιο μακριά απ’ ότι στην πραγματικότητα
  • κοιτάζοντας ένα λευκό αντικείμενο, μπορεί να φαίνεται ότι έχει καστανόχρωμη απόχρωση ή να εμφανίζεται πιο σκούρο
Διάγνωση

Κατά την πρώτη επίσκεψη απαιτείται εξέταση Οπτικής Τομογραφίας Συνοχής (OCT) για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και τη χαρτογράφηση του οιδήματος. Επιπρόσθετα, η φλουοροαγγειογραφία αναδεικνύει τα σημεία διαρροής που προκαλούν τη συλλογή του υγρού και διαπιστώνεται η ενεργότητα ή μη της νόσου.

Η OCT-αγγειογραφία αναδεικνύει την πιθανή ύπαρξη νεοαγγείωσης που πολλές φορές συνοδεύει τη χρόνια μορφή της νόσου. Με τις εξετάσεις αυτές διαπιστώνεται αν υπάρχει βελτίωση ή επιδείνωση κατά την παρακολούθηση.

Θεραπεία

Την πρώτη φορά που παρατηρείται δεν χρειάζεται θεραπεία γιατί τις περισσότερες φορές είναι αυτοϊάσιμη και υποχωρεί μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μήνες. Ωστόσο, οι υποτροπές και η επανεμφάνιση των συμπτωμάτων δεν είναι σπάνιες. Αν δεν υποχωρεί υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής εστιακού laser στα σημεία διαρροών ή ήπιας φωτοδυναμικής θεραπείας ώστε να «κλείσουν» τα σημεία διαρροής, ενώ δοκιμάζονται και διάφορες συστηματικές θεραπείες με διουρητική δράση..